Hollands Glorie & Advent in Palma

Ik heb de langste drie dagen ooit meegemaakt.. Dat waren de drie dagen voordat ik vertrok naar Nederland. Een dag leek 48 uur te duren en de wijzers van de klok gingen in plaats van vooruit, stiekem een stapje achteruit als ik niet keek. Eenmaal in Nederland raasde de tijd als een sneltrein voorbij. Voordat ik het wist stond ik weer op het vliegveld, wachtend op mijn terugvlucht naar Palma. “Time flies when you’re having fun”, en tja, het klopt. Nu moet ik zeggen dat ook in Palma de tijd weer vliegt sinds zaterdag, en dat terwijl alle verplichtingen me zijn afgenomen deze week. Maandag was de laatste dag dat ik de trappen bewandelde van het enige universiteitsgebouw in de stad, en mijn gebouw voor de Spaanse lessen die ik de afgelopen 3 maanden heb gehad. Dus vanaf nu kan ik elke middag van 14 tot 16 weer precies doen wat ik zelf wil. Daarnaast werd één van mijn drie colleges geschrapt, hiermee werd mijn collegeweek van 1,5 dag slechts een halve dag lang. Een vermoeiende halve dag, dat dan weer wel. En nu?! Ja, goede vraag.

Gelukkig lijkt Palma weer uit haar winterslaap te ontwaken. De maand november was vreselijk saai. Ze schoppen de laatste toeristen van het eiland af en gaan vervolgens zelf in coma voor een maand lang. Er liep hier geen hond op straat, winkels sluiten de deuren, discotheken waren al lang dicht. Wat dat betreft heb ik er goed aan gedaan om van de 4 weken die November telt er 2 in het buitenland te hebben doorgebracht. Maar nu is alles anders. Katholiek Palma ontwaakt, de adventsperiode maakt de mensen gezellig en iedereen gaat spontaan weer de straat op. Overal hangen lichtjes in de stad, de pleinen zijn fantastisch versierd. 3 Kerstmarkten moeten de inwoners een beetje bezig houden. De Jozef- en Mariabeelden worden op het moment op elke hoek van de straat verkocht en de Spanjaarden zijn gek op alle accessoires die gekocht kan worden voor je ‘Winter Wonderland’. Schapen, herders, windmolens (!) en zelfs palmbomen kun je hier aanschaffen voor je kerststallage. Alles knippert, maakt geluid en beweegt. Volgens Spanjaarden ‘muy rica y bonita’, oftewel stijlvol, ik zou eerder gaan voor protserig en pompeus. Wat ik nog steeds niet helemaal kan plaatsen is de strakblauwe lucht en de zon in combinatie met een kerstgevoel. Iedereen die overigens denkt dat het hier prachtig weer is heeft het mis. Het mag dan volgens de weerberichten elke dag 17 graden zijn, ze vergeten er even bij te vertellen dat de luchtvochtigheid ongeveer 100% is. Gevoelstemperatuur, 5/6 graden. Nu weet ik dat ik niet mag klagen, het is altijd nog beter dan in Nederland.. maar huizen zijn hier dan weer niet zo goed geïsoleerd als in Nederland. De koude wind blaast als een soort airco door je stulpje heen, comfortabel en behaaglijk is écht anders. En dan heb ik nog geluk, ik heb een combi-airco, hij heeft een koude én een warme stand. Mijn mede-erasmusstudenten die op hun kamertjes zitten vernikkelen van de kou. Een fleecedekentje krijgen ze van de huisbaas en verder moeten ze niet zeuren.

Kou, donker en 5 december, het is vanavond pakjesavond! Wel een beetje jammer dat Sinterklaas zijn afkomst verloochend en niet eens omkijkt naar die zielige Nederlandse studenten die op dit moment in zijn thuisland zitten.. En we hebben nog wel zo’n mooie haven hier in Palma! Daar had pakjesboot 12 makkelijk aan kunnen meren. Tja, zonde dit, heel zonde. Mijn schoen staat al dagenlang klaar, maar het deert de Sint helaas niet. Mooie boel. Gelukkig bieden de pepernoten, drop en de rookworst die ik vanavond bij mijn stamppot zuurkool krijg nog enige troost.

Terugblikkend op mijn weekje in Nederland moet ik wel zeggen dat ik het ontzettend gemist heb. Gewoon weer op tijd komen, mensen die daadwerkelijk de afspraak nakomen en natuurlijk alle vrienden en familie die de moeite hebben genomen om mij in de week te spreken, dat is onbetaalbaar. Gelukkig mag ik over 17 dagen alweer terug, en daar verheug ik me nu al op. Inmiddels heb ik ook mijn allerlaatste vlucht geboekt, de vlucht die mijn Erasmus avontuur zal afsluiten en mij terug zal vliegen naar Nederland, deze staat gepland op 16 februari. Air Berlin zal mij die avond netjes op Munster/Osnabruck afzetten. Nadat je weer thuis bent geweest merk je pas hoe erg je iedereen hebt gemist en met nog een bezoek in het vooruitzicht zal het erg lastig worden om de motivatie te vinden om na Nieuwjaar opnieuw mijn koffers te pakken en de laatste 5 weken van deze periode uit te zitten. Ik zal er ongetwijfeld doorheen komen, maar op dit moment hoeft het van mij allemaal niet zo nodig.

In ieder geval heb ik vorige week genoeg leuke dingen gedaan om de komende weken op te teren. Nadat zaterdag en zondag vooral in het teken stonden van mijn verjaardag vieren en alle familie en vrienden weer terugzien hebben we de week die daarop volgde ook nog heel wat dingen gedaan. De Borghuis Kerstshow, een dagje Primarken in Essen, lunchen bij Stravinsky en gezellig met een aantal vriendinnetjes wat gedronken. En zelfs naar de UT geweest, en geloof het of niet, die zag er een stuk mooier uit dan voordat ik wegging! Verder heb ik heerlijk Nederlands gegeten. Maureen had af en toe nog wel eens de hoop dat we uit eten zouden gaan, maar ik verruilde dat liever voor een stamppot boerenkool. En terwijl ik dit schrijf betrap ik me erop dat ik heel stiekem glimlach.. Van binnen lach ik om mezelf.. Is dat dezelfde persoon als dat meisje wat altijd in een Zuid Europees land wilde wonen omdat de tapas of de pasta daar zo goed smaakt? Ja, ik geloof het wel.. maar dit meisje heeft de afgelopen tijd iets meer indrukken opgedaan. Erasmus is inderdaad de tijd van je leven. Voor velen omdat het alle vrijheid geeft om net zo lang uit te gaan totdat je erbij neervalt (wat overigens écht gebeurd is in Valencia een aantal weken geleden, heel tragisch). Voor mij zit het iets anders in elkaar. Erasmus heeft mij alle vrijheid gegeven om eens goed over mezelf na te denken in een vreemde omgeving, ver weg van alle vooroordelen en meningen van anderen. Want laten we wel eerlijk zijn, het studentenleven in Enschede is heel krom. Iedereen volgt elke beweging die je maakt en zo gauw je ook maar één misstap zet start het geroezemoes. Ineens kent iedereen je en heeft iedereen een label om op je voorhoofd te plakken. Zo heb ik label bitch, ijskoningin en blaaskaak. Nouja, het zij zo. Ik weet in ieder geval wél wat ik met mijn leven wil doen. Gelukkig ben ik in Palma gewoon Laura, dat bevalt me een stuk beter.

Voor deze week staat er verder niet zoveel meer op de planning. Vanavond ga ik me de Duitsers Sinterklaas vieren op z’n Duits. Blijkbaar kennen zij dat daar ook, alleen ziet hun Sinterklaas eruit als de Kerstman en heeft ie geen stoomboot. En 3x raden wat we morgen hebben… JA, weer een FEESTDAG! Ik heb geen idee op welke beschermheilige we morgen weer drinken, maar ik zal het ongetwijfeld te weten komen. Verder mag ik me vrijdag weer inchecken voor mijn vliegtuig van 22 december, dan voelt het toch al als best dichtbij. En van het weekend, tja, dat zien we dan wel weer. In ieder geval kan ik elke avond nu even over de kerstmarkt lopen en gewoon gezellig mensen gaan kijken. Ik red me dus wel.

Lieve allemaal, ik ga mijn stamppot zuurkool in elkaar flansen mét unox rookworst en hak appelmoes. Mijn avond kan dus al niet meer stuk.

Iedereen een fijne pakjesavond en een prettige week gewenst en ik hoop jullie volgende week weer op mijn blog te zien!