Feestdagen, feestdagen en feestdagen

Door de vele feestdagen die Spanje kent hebben we geregeld lange weekenden. Afgelopen donderdag was het ‘Todos los Santos’, Allerheiligen in het Nederlands. Als een keurig katholiek eiland is Allerheiligen natuurlijk een speciale dag. Toen ik op maandag over La Rambla liep naar de taalcursus viel me al op dat alle bloemisten (La Rambla wordt ook wel de Bloemenpassage genoemd) extra tenten en overkappingen bij hun kleine kiosken plaatsten. Op dat moment had ik nog geen idee dat dit voor Allerheiligen was, ik dacht dat de Spanjaarden zich al zorgen begonnen te maken over de winterhardheid van de bloemen. Ik vond het al zo raar, uiteraard is het kouder, maar kom op zeg, vriezen doet het hier nog lang niet.. Maar goed, de Spanjaarden denken daar anders over en lopen al weken lang, zelfs op de warme en zonnige dagen, in hun winterkleding. Woensdag toen ik weer naar het universiteitsgebouw liep werd het ineens een stuk duidelijker. La Rambla is normaal al een schattige passage met fonteinen, bankjes en mooie bomen die zich als een soort dak boven de passage samenpakken, maar afgelopen woensdag was La Rambla een feest van kleurtjes. De bloemenkioskjes die normaal niet groter zijn dan een paar vierkante meter hadden hun oppervlakte zeker verdrievoudigd, dat keer 9 kioskjes betekende dat La Rambla veranderde in een soort bloemencorso. Boeketten in alle kleurtjes stonden klaar voor de inwoners van Palma om de volgende dag op het graf te zetten van hun overleden familieleden en vrienden. Iedereen liep met bloemstukken rond, erg mooi om te zien dat mensen hier stilstaan bij dit soort dingen en het wordt meteen duidelijk dat het familiegevoel hier in Spanje erg sterk is.

Helaas betekenen die vele feestdagen wel dat winkels regelmatig gesloten zijn. Naast de feestdag zelf komt hier namelijk nog een extra dag bij waarop de Spaanse bevolking zich langzaam opmaakt voor de feestdag die komen gaat of bijkomt van de feestdag die ze net hebben gehad. Ze noemen dit ‘Puente Festivo’ oftewel ‘Overbruggingsdag’ en door deze dag wordt een week met een feestdag erin wel bijzonder kort. Je kunt een kanon afschieten in de stad, zo rustig is het. Voor mijn Erasmusleven betekent dat mijn enige collegedagen vervallen en dat ik dus weekenden meemaak van 6 of 7 dagen, en terwijl dat misschien voor iedereen als het ‘ideale’ leven klinkt weet ik van gekkigheid niet meer wat ik moet doen om mijn vrije tijd hier door te komen. 27 November staat de volgende Spaanse feestdag gepland, wat natuurlijk niet meer dan normaal is aangezien de Spaanse bevolking dan stilstaat bij mijn verjaardag. Dat zouden ze in Nederland ook moeten invoeren. Grapje natuurlijk, maar 27 november is wel écht een feestdag, in dit geval komt me dat goed uit aangezien ik in Nederland ben dan. Vandaag hoorde ik dat er nog een extra feestdag bij gaat komen, de feestdag op 14 november waarop alle Spanjaarden gezellig mogen gaan staken! Zwervers, arbeiders, gepensioneerden, studenten, iedereen hoort bij de club, de club tegen het Noorden. Want ze zijn hier boos! Boos op de EU, boos op Noord Europa dat ze allerlei sancties oplegt. Gelukkig trekken ze zich hier weinig aan van die sancties.. het bier smaakt nog goed en de tapas vliegen als de spreekwoordelijke warme broodjes over de toonbank. Het mag dan minder gaan in het land, eten en drinken is iets wat de Spanjaarden blijven doen. Helaas lijken ze zelf dus niet echt de ernst van de zaak in te zien, en in plaats van dat mensen creatief zoeken naar oplossingen om deze moeilijke economische tijd door te komen, worden ze creatief met stiften, spandoeken en borden. We gaan lekker de kont in de krib gooien en we staken, want dat is lekker effectief.. niet dus. Hopelijk staakt het vliegveld niet, anders kan ik mijn tripje Londen ook wel op m’n buik schrijven.. De bus rijdt sowieso niet, dus dat wordt met de taxi en vroeg weg..

Als Noord Europese is het soms best moeilijk om te zien hoe ze hier tegen “ons” aankijken. Ik moet meerdere malen per week aanhoren dat ik blond ben, blauwe ogen heb en dus automatisch multimiljonair ben. Was het maar waar. De inwoners hier kunnen zich niet voorstellen dat ook Noord Europa het moeilijker heeft nu en dat ook wij een stapje terug doen. Wij zijn klein en jullie zijn groot, dus we houden ons handje maar weer op voor wat geld. Helaas is dit een bodemloze put als ze niets aan hun mentaliteit en hun huidige cultuur doen. Ze zullen zich moeten bijschaven, siësta’s zullen moeten worden afgeschaft en het werk zal effectiever en met minder overheidslagen moeten gebeuren. Maar goed, probeer ze dat maar eens bij te brengen. Op dit moment heerst de gedachte nog dat ze met staken een heel eind komen, het mag dan misschien het idee geven dat ze hebben gevochten voor wat ze waard zijn, maar laten we eerlijk zijn, het pakket staat al vast. Heel Europa zal moeten bezuinigen, Spanje ook en dan kunnen ze net zo lang staken als ze zelf willen, maar het lost het probleem niet op.

Verder kwam Rasha donderdag ook aan. We hebben afgelopen weekend vooral leuke dingen gedaan, terrasje gepakt, bijgebabbeld en we zijn op een culturele trip geweest. Ook zij ziet dezelfde dingen in Spanje gebeuren en we zijn beide geschrokken van het niveau van het onderwijs hier. Derdejaarsvakken hier behandelen de leerstof die we in Nederland in het allereerste kwartiel van het eerste jaar hebben gehad. In Valencia is dat niet anders. Nouja, het is wel even lekker, even wat gas terug nemen, dan kunnen we straks als we weer in Nederland zijn met frisse tegenzin beginnen aan het laatste gedeelte van onze bacheloropleiding.

De culture trip waar ik het over had was echt super interessant. We zijn met de bus naar Sóller geweest, een schattig plaatsje aan de westkust van het eiland. Zaterdag was er een markt, het heeft een prachtig bankgebouw in een soort Gaudi stijl, een kerk die je ook in Schotland tegen zou kunnen komen en een stoomlocomotief rijdt met een paar antieke wagonnetjes heen en weer tussen Port de Sóller en Palma. Eén minpuntje, mijn camera begaf het en ik zit nu dus zonder mijn trouwe vriend die eigenlijk structureel in mijn tas zat sinds Londen. Daar moet ik dus maar een oplossing voor zien te vinden. Anyway, we zijn begonnen in Sóller en vervolgens naar Port de Sóller gegaan. Dit kleine dorpje ligt op ongeveer 10 minuutjes rijden van het stadje Sóller en lijkt meer op een soort meer in de Franse Alpen dan op een klein haventje. De toppen van de bergen hingen in de bewolking en de zee is groen/blauw. Op het moment dat wij er waren werd er een soort ProefEet georganiseerd en was er dus van alles te doen. Op de terugweg naar Palma hebben we gekozen voor de langzame bus die langs de prachtige westkust rijdt met kliffen, helder blauw water, en heel wat haarspeldbochten. Maar goed, zo lang de chauffeur nog met een handje aan het stuur rijdt en met zijn andere arm verveeld op het zijraampje leunt was er weinig om ons zorgen over te maken. We zijn dus ook gewoon weer netjes afgeleverd in Palma na nog een tussenstop te hebben gemaakt in Valldemossa. Een prima weekend!

En terwijl ik dit schrijf is het alweer bijna weekend voor mij. Morgenvroeg nog een college van 8 tot 9.30 en dan moet ik maar weer een plan verzinnen voor de vrije tijd die ik weer heb. Misschien dat ik dit weekend maar een museum ga bezoeken in Palma of ik pak de bus naar Valldemossa en ik snuffel daar nog maar eens rond. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar het oude huis van Fréderic Chopin.

Ik wens jullie allemaal een prettige week toe! Werkze en zusje, veel succes met je eerste tentamens! You can do it!

Laura